De verwachtigingen waren enorm hoog gespannen want met het fantastische optreden op Blue Highways '08 in het achterhoofd en het spiksplinternieuwe, sublieme album **"Cotton" voortdurend in de geluidsdrager, **zie  cd - recensie by SMP, leek de concerttour van Sam Baker één groot "luister" feest te worden. De traditie dat het merendeel van de artiesten die aktief  zijn in het singer - songwriters gebeuren ons landje volledig links laten liggen werd ook nu weer in stand gehouden en dus waren wij genoodzaakt om onze vriend uit Austin, Texas in het 'buitenland' aan het werk te zien. Gelukkig ligt De Bosuil, Weert , een prima locatie overigens, bij wijze van spreken voor ondergetekende in zijn achtertuin en ook de vrije vrijdagavond was een van de doorslaggevende argumenten om ditmaal mijzelf en mijn oud Volvootje wat beperkte rust te gunnen en te verzaken aan de concerten in Eindhoven (Effenaar) en Ottersum (Roepaen). Jammer genoeg  werd het niet alleen voor mij al vrij vlug duidelijk dat het niet zo een geslaagd idee was om Sam Baker en multi - instrumentalist Tim Lorsch te laten optreden in de weliswaar verlengde pauze van een (hard) rock concert van twee tribute bands .....

Sam Bakers trilogie "Mercy", "Pretty World" en "Cotton", oftewel cultuur als bijna tastbare belevenis, ging ondanks herhaalde, verwoede pogingen van de geluidstechnicus bijna volledig verloren in de wall of sound van rumoerige conversaties aan de toog. De rock fans hadden duidelijk geen of weinig boodschap en nog minder respect voor Baker's sublieme therapeutische storytelling en Lorsch's instrumentale vakkennis ( mandoline, viool) en dus bleef het handjevol toeschouwers dat speciaal voor de man met de weelderige haarbos was opgedaagd voor een groot deel op zijn honger zitten.  Het duo kweet zich ondanks alle storende elementen 'professioneel' van zijn taak met prachtige versies van "Baseball", "Orphan, she'd sing sweet low sweet Chariot" en het ontroerende verhaaltje over de Valentijn kaartjes - I love you is writen inside -  netjes opgeborgen in  "Boxes".

"Sweetly Undone", "Juarez" ....het volledige optreden leek inderdaad op songs to himself, to Tim Lorsch en een groepje die - hard fans die ondanks een 18 / 12 bloeddruk van ergernis ( - "Hard Times Come Again no More" ? -)  toch nog de moeite konden opbrengen om het duo een hart onder de riem te steken. Woody Guthrie's protest song "Deportee" ( Plane Wreck at los Gatos), het schitterende "Waves" (he writes her name in the sand, waves wash it away) en het anders altijd tot leuk meezingertje verheven "Truale, true Truale" konden ook niet verhelpen dat vrijdag avond 18 september voor het duo Baker / Lorsch en fans niet bepaald  beschouwd kan worden als een avondje zorgeloos amusement in een "Pretty World".

De alles behalve 'pretty smile' op talloze gezichten sprak immers boekdelen, het nieuwe album, waarvan enkel de titeltrack ten gehore werd gebracht, kreeg zelfs geen vermelding of enige vorm van publiciteit aangemeten en bij het gesprekje achteraf bleek dat de teleurstelling over het verloop van dit concert niet alleen bij ondergetekende erg diep zat .....

Gelukkig bereikten ons in het weekend berichten dat de concerten ondermeer in Groningen, Eindhoven en Ottersum wel konden rekenen op een bereidwillig luisterpubliek waar je bij momenten een speld kon horen vallen en mensen bij de song "Broken Fingers" van ontroering de tranen in de ogen kregen. Sam Baker en Tim Lorsch  in Weert (Nl)  ..... jammer.
(SWA)